Vilcacora - pochodzenie
Koci pazur (łac. Uncaria tomentosa), czyli vilcacora, to gatunek pnącza należący do rodziny Rubiaceae. Roślina ta pochodzi z Azji i Afryki, gdzie dotychczas zidentyfikowano około 60 gatunków. Występuje również w Ameryce Południowej, gdzie Vilcacora rośnie głównie w dorzeczu Amazonki i tam jest pozyskiwana.
Najpopularniejszy gatunek Vilcacory, Uncaria tomentosa ma postać dużego krzewu, który często osiąga wysokość do 20 metrów. Charakteryzuje się czworokątną, zdrewniałą łodygą pokrytą prostymi 2-centymetrowymi kolcami skierowanymi w dół. Warto również wspomnieć o charakterystycznych owalnych podłużnych listkach, wewnątrz których znajdziemy zielone żebrowanie. Boki liści są lekko żółtawe i pokryte przyjemnymi w dotyku włoskami.
Warto również zauważyć, że tubylcy potrafią rozróżnić do trzech różnych form tego gatunku, w zależności od koloru kory. Może być biały, ciemnożółty lub ciemnoczerwony. Różnice te znajdują odzwierciedlenie w zawartości substancji czynnych w roślinie oraz jej właściwościach leczniczych.
Uncaria guianensis to drugi, równie popularny gatunek Vilcacory, który różni się jedynie wyglądem kolców łodygi. Są zakrzywione i mają charakterystyczny kształt kociego pazura. Od tego też pochodzi nazwa rośliny. Drugą różnicą jest inny wygląd liści, które są błyszczące, bezwłose, lekko eliptyczne i lekko włókniste. Oba rodzaje roślin nazywane są „una de gato”, co według Peruwiańczyków oznacza „ciepłą” roślinę.
Koci pazur – substancje czynne
Prowadzono wieloletnie badania nad leczniczymi właściwościami kociego pazura związane są głównie z bogatym składem tej rośliny. Obecność alkaloidów tetracyklicznych ma decydujący wpływ na działanie farmakologiczne vilcacory, ponieważ znacznie obniża ciśnienie krwi, nieznacznie podnosi odporność organizmu, a także działa uspokajająco.
Drugim ważnym składnikiem są pentacykliczne alkaloidy oksindolowe (POA), które nie tylko są silnym przeciwutleniaczem, ale także stymulują rozwój fagocytów i pomagają hamować agregację płytek krwi. Uważa się, że związek ten ma silne działanie przeciwzapalne, a wielu naukowców potwierdza, że może również blokować czynniki zapalne, takie jak czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-alfa).
Oprócz wymienionych substancji ogromny wpływ na nasze zdrowie mają liczne polifenole, flawonoidy, kwercetyny, katechiny, garbniki oraz substancje śluzowe. Jak wiadomo związki te pozytywnie wpływają na proces oczyszczania przewodu pokarmowego, a także mogą pomóc w leczeniu stanów zapalnych błony śluzowej jelit, uchyłków, hemoroidów, wrzodów żołądka i dwunastnicy.
Badania mające na celu określenie dokładnej struktury chemicznej kociego pazura wciąż trwają. Według ostatnich doniesień roślina ta może być źródłem cennych glikozydów, triterpenów i estrowych pochodnych kwasu chinowego (m.in. kampesterolu, ß-sitosterolu i stigmasterolu) oraz kwasu ursolowego i oleinowego.
Koci pazur: właściwości lecznicze
Zdania na temat skuteczności i leczniczych właściwości kociego pazura wciąż są podzielone. Jak stwierdziło Amerykańskie Towarzystwo Badań nad Rakiem, nadal brakuje naukowych dowodów w postaci badań na ludziach, które potwierdziłyby właściwości lecznicze Vilcacory. Obecnie dostępne są jedynie wyniki badań laboratoryjnych przeprowadzonych na zwierzętach i na ich podstawie stwierdzono, że koci pazur rzeczywiście ma pozytywny wpływ na nasze zdrowie.
Koci pazur: właściwości lecznicze według tradycyjnej medycyny
Vilcacora to roślina pnąca, której kora była używana przez południowoamerykańskich szamanów i uzdrowicieli od ponad 2000 lat. Lekarze nazywają ją „życiodajną peruwiańską winoroślą”, która pomaga leczyć rany i choroby skóry, zapalenie stawów, choroby zapalne jelit i wrzody żołądka (w tym kandydozę), astmę, a nawet raka. Według nich picie naparu z kociego pazura lub stosowanie go w kąpieli może zapobiegać atopii alergicznej, a wywar z kory i korzeni rośliny może pomóc w leczeniu stanów zapalnych i dolegliwości menstruacyjnych.
Indianie amazońscy wierzyli, że ta niezwykle ceniona roślina może przedłużyć im życie, a regularne spożywanie naparu z kory kociego pazura pomoże ich uchronić się przed różnymi chorobami, wyeliminować ból w całym ciele i je oczyścić.
Vilcacora - zdolności immunostymulujące
We współczesnej medycynie konwencjonalnej największe nadzieje związane Vilcacorą pokłada przede wszystkim we wspomnianych alkaloidach, które stymulują fagocytozę, czyli proces niszczenia przez białe krwinki atakujących nasz organizm bakterii. Możemy zatem stwierdzić, że zioło może przyczynić się do wzmocnienia naszego układu odpornościowego.
Vilcacora – właściwości przeciwzapalne
Skoro już mowa o alkaloidach zawartych w kocim pazurze, warto również zwrócić uwagę na ich właściwości przeciwzapalne, które mogą zwalczać stany zapalne w naszym organizmie, spowalniać tętno, spowalniać rozwój nowotworów oraz obniżać ciśnienie krwi.
Vilcacora – właściwości przeciwutleniające
Dzięki wysokiej zawartości polifenoli i flawonoidów koci pazur jest w stanie blokować wolne rodniki odpowiedzialne za uszkodzenia komórek. Według najnowszych badań vilcacora jest 3,18 razy bardziej aktywna niż witamina C. Warto zauważyć, że te same związki odpowiadają za obniżenie poziomu stresu oksydacyjnego i chronią go przed jego negatywnym wpływem na nasze zdrowie.
Vilcacora – działanie adaptogenne
Kolejną ważną cechą Vilcacory jest jej działanie adaptogenne, które zwiększa tolerancję naszego organizmu na czynniki stresowe. Jednocześnie wzrasta wydolność fizyczna naszego organizmu i wytrzymałość psychiczna. Warto zauważyć, że koci pazur może poprawić nasze samopoczucie i zmniejszyć napięcie nerwowe wywołane czynnikami stresowymi. Uważa się również, że dzięki działaniu uspokajającemu Vilcacora może pomóc w walce z bezsennością i trudnościami z zasypianiem.
Vilcacora – pozytywny wpływ na skórę
Wyjątkowy skład tego zioła ceniony jest również za dobroczynny wpływ na naszą skórę. Stwierdzono, że zewnętrzne stosowanie preparatów zawierających Vilcacorę może pomóc w gojeniu się ran oraz leczeniu różnego rodzaju zmian dermatologicznych.
Vilcacora – jak używać?
Koci pazur występuje w różnych formach. Możemy go stosować zarówno jako surowiec medyczny, jak i jako suplement diety. Liście, kora i korzeń vilcacory są wykorzystywane jako surowce, z których wytwarza się preparaty ziołowe, takie jak napary z kory lub mielony proszek.
Koci Pazur - herbata
Stosowanie Vilcacory w postaci herbaty polecane jest między innymi w okresie rekonwalescencji po przebytych chorobach, w okresie ogólnego osłabienia organizmu, chronicznego zmęczenia i obniżonej odporności. Dlatego warto stosować produkt głównie w okresie jesienno-zimowym. Ponadto napar z kociego pazura może pomóc zmniejszyć napięcie nerwowe i wesprzeć nasz układ odpornościowy w walce z infekcją.
Koci pazur – dawkowanie
Wiele osób zadaje sobie pytanie, jak właściwie przygotować herbatę Vilcacora. Jeśli chcemy przygotować napar z posiekanej kory kociego pazura, potrzebujemy ok. 1 łyżki stołowej ziela (2 g), które gotujemy w szklance wody przez 15-30 minut. Dla poprawienia smaku można dodać trochę soku z cytryny. W zależności od potrzeb możemy spożywać pół lub całą szklankę naparu dziennie.
W przypadku użycia vilcacory mielonej używamy 1 g (około pół łyżeczki) proszku, który zalewamy niewielką ilością gorącej wody. Po ostygnięciu należy wypić cały napar (łącznie z proszkiem). Tego typu mieszankę możemy stosować nawet trzy razy dziennie.
Vilcacora - przeciwwskazania
Koci pazur to zioło, które jest bezpieczne dla naszego organizmu i pozytywnie wpływa na pracę wielu narządów. Należy jednak pamiętać, że nie każdy może stosować preparaty ją zawierające. Jako suplement diety nie jest wskazany dla kobiet w ciąży i matek karmiących. Pojawiają się opinie, że stosowanie Vilcacory może powodować trudności z zajściem w ciążę, jednak nie na tyle, aby można było je pomylić z antykoncepcją hormonalną.
Ze względu na zdolność do zmniejszania agregacji płytek krwi i zmniejszania krzepliwości krwi, należy uważać, aby nie stosować produktów zawierających koci pazur razem z lekami przeciwzakrzepowymi. Vilcacora nie jest również wskazana dla osób, które zmagają się z cukrzycą insulinozależną i regularnie przyjmują insulinę lub leki hormonalne. Kolejną grupą osób, które powinny unikać produktów z Vilcacorą są pacjenci, którzy zmagają się z chorobami autoimmunologicznymi takimi jak toczeń czy stwardnienie rozsiane.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatów zawierających koci pazur są również stany po przeszczepach narządów wewnętrznych czy szpiku kostnego, a także skłonność do niskiego ciśnienia krwi. Ze względu na zawartość garbników w preparatach Vilcacora, z ich stosowania powinny zrezygnować również osoby cierpiące na niewydolność nerek lub żołądka. Ze względu na brak informacji Vilcacora nie powinna być podawana dzieciom poniżej trzeciego roku życia.
Koci pazur – skutki uboczne
Vilcacora nie działa toksycznie na nasz organizm, należy jednak pamiętać o możliwych skutkach ubocznych, które mogą wystąpić przy przyjmowaniu zbyt dużych dawek produktu (jednorazowo powyżej 3-4 g). Najczęstszymi objawami są bóle brzucha i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym biegunka spowodowana wysoką zawartością garbników w korze.
Koci pazur — podsumowanie
Koci pazur to zioło znane i stosowane w medycynie ludowej od tysięcy lat. W medycynie konwencjonalnej istnieje stosunkowo krótko, ale z roku na rok zyskuje coraz więcej zwolenników. Jak wiecie jest to produkt w 100% naturalny, więc na oczekiwane efekty musimy długo czekać, dlatego nie zapominajmy o regularnym stosowaniu produktów i utrzymywaniu zbilansowanej diety.
Coraz częściej spotykamy się z pozytywnymi opiniami osób, które twierdzą, że Vilcacora nie tylko pomogła im zwiększyć odporność organizmu, ale również wykazała pozytywny wpływ na poprawę funkcjonowania układu pokarmowego. Większość osób, które zdecydują się na stosowanie wywaru z kociego pazura, po pewnym czasie odczuwa pozytywny wpływ na krążenie krwi lub walkę z depresją czy alergiami.
